Zo langzamerhand komt er steeds meer bekendheid over de geheime onderhandelingen rond het vrij handelsverdrag tussen Amerika en Europa, het zogenaamde TTIP (Transatlantic Trade & Investment Partnership) en ISDS ( Investor-State Dispute Settlement) Wat gebeurt er nu en wat houd het in voor ons paardenvoer?

Vrije handel tussen goederen bestaat eigenlijk al lang tussen Europa en Amerika, maar de Europese landbouw is altijd redelijk goed afgeschermd voor internationale handel. Uit eigen ervaring uit de voerbranche ben ik van mening dat er de de laatste jaren in Europa heel hard gewerkt is  aan innovatie en een duurzamere en steeds meer neigend naar de biologische landbouw, het minimaliseren van antibiotica’s en het zoeken van alternatieven met een hoger dierenwelzijn.

En dan komt er een TTIP en ISDS verdrag, een verdrag dat het mogelijk maakt voor Amerikaanse investeerders om al onze regels met het doel het milieu, dierwelzijn en de consument te beschermen van tafel moeten als het hun winsten in de weg ligt door middel van torenhoge claims.

Vanuit mijn vakgebied een voorbeeld, het middel round up van Monsanto waarvan de exacte samenstelling onbekend is maar desondanks toch geregistreerd in Europa. Dit is op de eerste plaats al dubieus omdat een ander bedrijf met alle strenge Europese veiligheid en registratie eisen dit niet voor elkaar krijgt. Maar nu is inmiddels ook nog bekend dat glyfosfaat kankerverwekkend is. Is het product zelfs nog vele malen giftiger maar onbekend hoe giftig precies omdat de producent de samenstelling niet wil vrijgeven.

Maar nu is inmiddels ook nog bekend dat genetisch gemodificeerde gewassen (GMO’s) zoals soja en mais deze stoffen in zeer hoge concentraties absorberen en opslaan. In Europa is het tot op de dag van vandaag verplicht om op het etiket te vermelden als er GMO middelen in een product verwerkt worden. Voor de bewuste en goed geïnformeerde consument is er dus altijd nog een keus om wel of niet bewust kankerverwekkende stoffen in zijn/haar lichaam of dat van zijn dieren toe te laten.

Maar straks niet meer als het aan Amerika ligt, stapsgewijs zal deze wetgeving veranderd worden. GMO’s hoeven dan niet meer vermeld te worden op het etiket. We mogen wel alles eten maar niet alles weten en dat geld ook voor onze dieren. Waag je het toch als land om deze vermelding wel verplicht op het etiket te zetten, dan loop je een groot risico aangeklaagd te worden door de investeerders van de bedrijven die de chemokuren leveren en daar dikke winsten op maken.

En zo zijn er nog tal van voorbeelden die jarenlange innovaties uit de relatief duurzame Europese landbouw in één keer van tafel vegen. We mogen trots zijn op onze landbouw en met rechte rug de Amerikaanse genetisch gemodificeerde rommel vol met medicijnen weigeren. Of Amerika past zich aan onze normen aan, dat is sowieso beter voor dier en milieu wereldwijd. Maar of er zoveel beleidsmakers bij de EU zitten die hun rug recht kunnen houden…..

Lees meer:
TTIP voor beginners van Tegenlicht