In de herfst wordt maïs geoogst en dan worden regelmatig maïskolven verzameld van het weiland om aan paarden te voeren. VoerVergelijk geeft een aantal aandachtspunten voor het voeren van maïskolven.

Maïs bevat veel energie en is erg smakelijk. Doordat het veel zetmeel bevat kan dit snel tot vervetting leiden. Maïs wordt vaak gebruikt als ingrediënt in paardenvoer. Alvorens het in paardenvoer wordt verwerkt ondergaat het maïs een behandeling om de verteerbaarheid te vergroten, bijvoorbeeld stomen of verhitten. Verse maïskolven zijn minder gemakkelijker verteerbaar, doordat deze geen behandeling hebben ondergaan.

Rijpe maïskolven kunnen aan paarden worden gevoerd. Een maïskolf is rijp als de korrels donkergeel zijn en er geen melk uit de korrels komt. De bladeren die om de maïskolf zitten, kunnen ook gevoerd worden, maar het is verstandiger om deze te verwijderen omdat er vaak veel zand op en tussen deze bladeren zit. De kolf kan gewoon gevoerd worden want deze bevat veel vezels en weinig calorieën.

Het voeren van maïskolven vanaf het land is niet helemaal zonder risico. Maiskolven kunnen geïnfecteerd zijn met de giftige stof fumonisine. Dit wordt geproduceerd door Fusarium schimmels die maïsplanten infecteren vóór de oogst. Het weer en insecten kunnen maïsplanten kwetsbaarder maken voor Fusarium. Als een paard grote hoeveelheden maïskolven eet die besmet zijn met fumonisine, dan kan een neurologische ziekte ontstaan, wat blindheid, coördinatieproblemen en de dood tot gevolg kan hebben. Je kunt deze verontreiniging niet aan een maiskolf zien en de smakelijkheid vermindert niet, dus paarden zullen het gewoon opeten.

Paardenvoerproducenten testen maïs om er zeker van te zijn dat fumonisine onder de schadelijke niveaus blijft.

Af en toe een maïskolf voeren kan geen kwaad, maar geef geen grote hoeveelheden in verband met het hoge zetmeelgehalte, de lage verteerbaarheid van verse maïs en het risico op fusarium.

Lees meer:
Mäis is geen dikmaker